De Koreaanse keuken is geen moeilijke keuken, het is een beetje een boerse keuken, zoals de Toscaanse keuken. Recepten bestaan uit een overzichtelijk aantal ingrediënten waarbij er slechts 3 “vreemde” basisingrediënten zijn die niet iedereen in huis zal hebben maar die tegenwoordig redelijk goed verkrijgbaar zijn bij toko’s en nog lang houdbaar zijn ook:
1. Koreaanse chilipasta (gochu-jang)
2. Koreaanse gele-bonenpasta (doen-jang)
3. Koreaans peperpoeder (gochu-garu)
Heb je die in huis, dan heb je “de typisch Koreaanse smaken” al te pakken. De rest van de ingrediënten ken je al als je vaker Aziatisch kookt: sesamolie, gember, knoflook, rijstazijn, chilipeper, lichte sojasaus, van die dingen. En hoofdingrediënten als groenten (Chinese kool, rettich/daikon, komkommer, spinazie, etc), vlees, vis of tofu haal je gewoon bij supermarkt, groentenboer of slager.
En dan kun je dus aan de slag met de 6 kimchi recepten, 11 recepten met seafood & zeewier, 15 soepjes, salades & groentengerechten, 12 noedel & rijstgerechten, 9 met vlees en dan nog 10 recepten voor desserts, koekjes & drankjes. Ze zijn bijna allemaal als makkelijk of zelfs heel makkelijk bestempeld, op 3 recepten na (de bibimbap, de kippensoep en gimbap). Al zijn die ook niet echt moeilijk te noemen, eerder ietsiepietsie bewerkelijker.
Jammer genoeg zitten er in dit boekje ook weer wat slordigheden die mij opvallen. De Franse schrijfster, Emily Ezekiel belooft 80 recepten, terwijl ik er slechts 67 tel. De format van alles in 1-2-3 stappen uitleggen is best leuk maar kan ook verwarrend werken. Bijvoorbeeld als het inleggen van wat lente-uitjes in 50g suiker, 50g zout en 250ml water midden in stap 2 van het recept (braden van een varkensschouder) wordt uitgelegd. Ik vraag me af hoeveel mensen dat pickle-vocht in de gauwigheid bij de varkensschouder in de braadslee zullen gieten om het daarmee te bedruipen ipv met het braadvocht. Ik moest echt een paar keer lezen voordat het kwartje viel. Verder vind ik het jammer dat nergens de Koreaanse namen van de recepten vermeld worden en storend dat in het boek bijvoorbeeld wisselend wordt gesproken van cayennepeper, Koreaans cayennepeper, Koreaanse chilivlokken, kochukaru en kokukaru (soms zelfs binnen 1 recept!) terwijl dat volgens mij toch echt allemaal hetzelfde is, namelijk Koreaans chilipoeder. Ze spreekt over bruine bonen terwijl ze adukibonen bedoelt, door de hele wereld rood genoemd, niet bruin. Spreken van shiso- of sesamblad, terwijl beide shiso zijn, alleen met de eerste bedoelt ze groene shiso, met de tweede paarse shiso. Maar goed, dat is ook mijn tik, ik hou van duidelijkheid, daarom ben ik natuurlijk ook ooit Aziatische-ingredienten.nl begonnen!
Al met al is het toch gewoon een leuk kookboekje met een aantal recepten die je ook op een doordeweekse dag bij een Hollandse maaltijd kunt maken. Handzaam, sympathiek geprijst (€ 14,95) en mooi vormgegeven. Een mooi alternatief nu de Koreaanse Keuken van Young Jin Song niet meer in het Nederlands te krijgen is.
Bestellen
Enthousiast geworden? Bestel bij Bol via deze link:
Koreaans, 80 recepten stap voor stap
en sponsor kostenloos en automatisch deze site.
Recepten gemaakt uit dit boek
Zeg eh.. Ik heb nu naar aanleiding van deze site ‘Uit India’ en ‘Taste of Korea’ gekocht en ik ben met allebei zeer tevreden.. Brengt me hierop: zou je niet eens een algemene post kunnen wijden aan je absolute favorieten op het gebied van Aziatische kookboeken? :-)
Daar ga ik eens over denken! Maar alvast bedankt voor het compliment. :-)
De Koreaanse keuken is geen moeilijke keuken, het is een beetje een boertige keuken ()
Schrijf gewoon: boerse keuken. “Boertig” is een Middelnederlands bijvoeglijk naamwoord dat aangeeft dat iets grappig is.
Verder een prima oordeel over dit boek.
Je hebt helemaal gelijk. Geen idee waarom ik voor boertig koos, misschien omdat het minder nukkig klinkt dan boers. ;-)
Ik verander het meteen.
Vraagje: waar kan ik in Amsterdam shiso-blad kopen? Ik heb het bij toeval een keer in Rotterdam gevonden op de overdekte Aziatische markt, maar in Amsterdam? Ik gebruik een beetje rucola als alternatief (bij de garnering)
In Rotterdam heeft Oriental het tegenwoordig standaard shiso in het assortiment. Ik verwacht in Amsterdam ook wel. Of anders natuurlijk Dun Yong! :-)
Maar dan wel de groene versie, niet de rode. De rode shiso zie ik eigenlijk altijd alleen maar als plantje.