Hoe heet het?
Po choi, po choy, (Chinese) spinazie, spinach, bocai (菠菜), Bōsī cài (波斯菜).
Wat is het?
Po choi is eigenlijk gewoon de Chinese naam voor spinazie. Niet heel bijzonder dus, maar wel lekker! Iets steviger dan wat er normaal gesproken bij ons in de winkel ligt, met lange, dunne, holle steeltjes en een langgerekt eikenbladvormig blad. Soms wat ronder, soms wat spitser in vorm, maar de smaak is gewoon die van spinazie.
Hoe te gebruiken?
Net als gewone spinazie bereiden, al leent deze soort zich natuurlijk wel beter voor roerbakgerechten. De struikjes in hun geheel stoven, of in stukjes/reepjes roerbakken. Lekker met een blokje gefermenteerde tofu. Of gewoon met wat sojasaus en knoflook.
Tips, weetjes & recepten
- Recept: Spinazie op zijn Koreaans
- Tip: bovenstaande variant lijkt verdacht veel op de spinazie die de Turk (soms) verkoopt.
- Alle posts mbt: “Chinese spinazie“.
Wat is er zoal te koop?
 |
merk: merkloos op de versafdeling land van herkomst: ? etiket: Po Choi ingrediënten: spinazie prijsindicatie: € 3,95 p/kg |
Kennelijk razend populair (of slechte levering), ik tref meestal een leeg schap bij de Oriëntal. Meestal wordt het dan (mini)paksoi. Ook goed :-)
Mijn groenteturk heeft deze (nog) niet, hij verkoopt wilde als Turkse. Hij heeft dan weel wel Turkse sla (romano), maar dat is geen spinazie natuurlijk.
Is de Chinese spinazie ook leuk in een groentetaart? Dat het wellicht minder snotterig wordt of slinkt, door de stevigere vorm. Laat je de steeltjes er overigens aanzitten, of snij je die eraf?
De Oriental hier in R’dam heeft het eigenlijk nooit, de Wah Nam Hong eigenlijk ook niet. Ik vond ze bij Cheung Kong. Ik weet ook niet hoe het komt, Yvon, die slechte aanvoer. Misschien omdat het zoveel op gewone of wilde spinazie lijkt en mensen dus net zo makkelijk spinazie van op de hoek gebruiken? Maar ik weet wel dat ik deze variant tot nu toe het lekkerst vindt. Niet zo stug als wilde en niet zo snotterig als Hollandse.
Ja, mijn Turk heeft ook vaker wilde spinazie dan deze variant. Volgens mij koopt ie gewoon wat er toevallig op de veiling voorhanden is. Deze variant is fijner, want de bladen zijn makkelijker zandvrij te maken. Lijkt me ook veel beter voor in een taart ja, minder snotterig. Ik sneed de steeltjes in stukjes van 2-3 mm en wokte ze tegelijk met het blad en vond ze goed te eten. Zou ze dus niet weg laten in je taart, Sandra.
En de Turkse sla had ik ook ontdekt ja. Stuk goedkoper dan de “luxe” Romaine sla in de supermarkt. ;-)
Bij Toko Tjiau Jiang aan de Croeselaan in Utrecht ligt het geregeld. Vandaag ook weer :-)
Lekker he? En vaak nog goedkoper dan de Hollandse ook.