Hoe heet het?
Risolles (Indisch), risoles (Indonesisch), Indische kroket, Indisch gevuld flensje.
Wat is het?
Een risolles is een opgerold, gepaneerd, gefrituurd flensje/pannenkoekje, vaak gevuld met kip en groenten, maar het kan ook met een andere vulling (rundvlees, kaas, etc). De vulling kan heel smeuïg als ragout zijn, maar ook losser als rul gebakken vlees en groenten. Vaak helemaal niet pittig, soms een beetje pittig. Soms rond als een kroket, soms plat als een kaassoufflé.
Hoe te gebruiken?
Kant-en-klare risolles uit de diepvries van de toko moeten nog gefrituurd worden. Koop je ze kant-en-klaar uit de koelvitrine van een toko zijn meestal al gefrituurd en hoeven alleen opgewarmd te worden. Dat kan in de magnetron, al worden ze dan wel wat slap. Beter is in de oven, 12 minuten op 180°C, ietsje besprenkeld met water. Lekker met zoete chilisaus, gewone chilisaus, sriracha chilisaus of voor kinderen misschien zoetzure pruimensaus.
Tips, weetjes & recepten
- Recept: Es’ Kip Risolles of Lorraine’s Risolles met rundergehakt.
Zelf maken is best veel werk maar je kunt ze prima invriezen, dan heb je het de volgende keer makkelijk.
Wat is er zoal te koop?
 |
merk: Huisgemaakt door een toko (in dit geval Maduratna) land van herkomst: Nederland ingrediënten: onbekend, want geen verpakking prijsindicatie: € 1,50 p/stuk |
|
merk: Huisgemaakt van toko Heezen land van herkomst: Nederland ingrediënten: onbekend, want geen verpakking prijsindicatie: € 1,95 p/stuk |
Vroeger, toen ik nog jong was kreeg ik ze vaak van een Indonesische tante van mijn moeder, Tante Dorien, uit de Vlierboomstraat in Den Haag. Mijn moeder werkte bij hen als hulp in de huishouding en wij als kinderen waren natuurlijk ook altijd welkom.
Eenmaal een jaar of tien, twaalf mochten we bij Tante Dorien het portiek doen, de brievenbussen poetsen, de bellen (trekbellen). Alles was koper/messing en moest glimmen als een spiegel.
De beloning was buiten de twee gulden vijftig een bordje in de keuken.
Bij tante Dorien heb ik meer gegeten dan me bekend was, maar het was lekker, oh zo lekker. Indonesisch en ze hield totaal geen rekening met de blanda’s. Eten wat je voor je neus krijgt, en het was een tante van de oude stempel.
Haar risolles waren meer dan lekker.
Toko Kita in de Weimarstraat, had nog de meest in de smaak lijkende risolles.
Tante Dorien leeft helaas niet meer, nog wel en paar oude indo’s en hun recepten, hun cultuur. De cultuur, de recepten mogen mijns inzien niet verloren gaan.
Maar wie ben ik.
Ja, en dat is een beetje een probleem, want het is die rare Indo’s eigen om heel geheimzinnig over hun familierecepten te doen. Ik heb al te vaak gehoord van recepten die met moeder of tante mee het graf in gingen. Zo zonde!!!!
Dank je voor je verhaal, mooie herinnering. :-)