Hoe heet het?
Japanse rijstcracker, Japanese rice cracker, senbei / sembei / 煎餅 (Japan), xianbei / 仙贝 (China).
Wat is het?
Traditioneel worden bolletjes deeg van rijstmeel uitgerold tot kleine, dikke “pannenkoekjes” die eerst worden gestoomd, dan gegrilld op een houtskoolvuurtje en tot slot worden “gelakt” met een sausje van sojasaus en mirin. Vaak komt er ook nog wat zeewier aan te pas, soms ook chili. In moderne fabrieken is het productieproces iets aangepast, maar het resultaat komt ongeveer op hetzelfde neer: een knapperige, luchtige en zoetige cracker met smaakmakers die kunnen variëren maar meestal hartig zijn.
Hoe te gebruiken?
In Japan schijnt men senbei crackers te eten bij een kopje groene thee. In het Westen is het meer een snack voor bij de borrel. Ook leuk als alternatief voor melba-toastjes, combineert bijvoorbeeld heel goed met oerhollandse sellerie salade. De rijstcrackers zijn vaak per twee stuks verpakt zodat je een zak op je gemak kunt eten. Ik zou ze toch niet al te lang bewaren, ze lijken na een half jaar al iets minder lekker te zijn.
Tips, weetjes & recepten
- Aflevering van de Keuringsdienst van waarde over: Japanse zoutjes, waarin chef Akira Oshima van het Okura in Amsterdam de exclusieve variant van rijstcrackers laat proeven aan Roland Duong.
- Als ik ze zelf zou willen maken, dan zou ik beginnen met dit recept: Homemade Senbei. Maar als iemand al ervaring heeft met het zelf maken van rijstcrackers hoor ik het graag!
